زمینه و هدف: با وجود تمام پیشرفت های علم پزشکی، حاملگی خارج رحمی هنوز عامل مهمی در مرگ و میر زنان در سنین باروری محسوب می شود. با وجود اینکه تحقیقات زیادی در زمینه درمان طبی حاملگی خارج رحمی انجام شده است، هنوز در اکثر موارد اولین برخورد با این بیماران درمان جراحی است. بسیاری از بیماران مبتلا به حاملگی خارج رحمی برای اولین بار باردار شده اند و حفظ قدرت باروری این بیماران در آینده بسیار مهم است که معمولا با روش جراحی خصوصا به روش سالپنژکتومی این نتیجه حاصل نخواهد شد. بنظر می رسد که هنوز نقش درمان طبی در حاملگی خارج رحمی خصوصا در کشور ایران شناخته نشده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر درمان طبی با متوتروکسات در تعدادی از مبتلایان به حاملگی نابجا می باشد.روش کار: در یک مطالعه آینده نگر و از نوع کارآزمایی بالینی بدون گروه کنترل، 26 بیمار مبتلا به حاملگی نابجا در بیمارستان مادر شهر یزد پذیرش و درمان شدند. 6 بیمارکه اندیکاسیون درمان طبی را نداشتند از ابتدا جراحی شدند و 20 بیمار دیگر با در نظر گرفتن شرایط لازم برای درمان طبی متوتروکسات دریافت کردند. به 20 بیمار کاندید درمان طبی ، متوتروکسات به میزان mg/kg 1 روزانه بصورت انفوزیون وریدی و برای جلوگیری از عوارض دارو فـولینیک اسیـد با یک دهم دوز متـوتروکسات داده شد و تاثیر دارو به وسیله اندازه گیری سریال سرم ارزیابی گردید. اطلاعات با استفاده از نرم افزارSPSS و آزمون آماری مجذورکای تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سن بیماران 19/27 سال بود که بیشتر آنها با لکه بینی مراجعه کرده بودند. میانگین مدت زمان ازدواج در بیماران 9/6 سال بود و بسیاری از آنان (3/42% ) برای اولین بار، باردار شده بودند. در 14 بیمار (8/53%) سابقه نازایی وجود داشت. 9/26% بیماران دارای سابقه سقط بودند و50% سابقه جراحی قبلی در شکم داشتند. 4 بیمار، برای بار دوم به حاملگی خارج رحمی مبتلا شده بودند و میانگین سن حاملگی هنگام تشخیص 2/6 هفته بود. در پایان 15 بیمار (75%) با موفقیت درمان شدند. از 5 بیماری که درمان طبی آنها با شکست مواجه شد، 4 بیمار IU/L 1000> داشتند. از 8 بیماری که امکان پیگیری آنها وجود داشت 5 بیمار (5/62%) پس از یکسال حاملگی نرمال داخل رحمی را تجربه کردند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که درمان حاملگی خارج رحمی پاره نشده با متوتروکسات کم خطر و موثر می باشد اما میزان موفقیت درمان هنگامیکه سطح سرمی بالای IU/L 1000 باشد، به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد.

زمینه و هدف: کمتر از 2 درصد تمام حاملگی ها از نوع خارج رحمی می باشند و حاملگی خارج رحمی پاره مهمترین علت مرگ مادر مرتبط با حاملگی در سه ماه اول بارداری می باشد. بیشترین خطر حاملگی خارج رحمی، موارد شناخته نشده در مراحل زودرس آن و مراجعه بیمار در وضعیت اورژانس با پارگی لوله و خونریزی داخل شکم می باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیص شاخص شوکی جهت تشخیصی حاملگی خارج رحمی پاره شده می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 99 بیمار بیمار مبتلا به حاملگی خارج رحمی بستری در بیمارستان الزهرا (س) رشت صورت گرفت. متغیرهای مورد بررسی سن بیمار، سن حاملگی، تیتراژ B-HCG، فشارخون سیستولیک و تعداد نبض و شاخص شوکی در زمان پذیرش بیمار، گزارش سونوگرافی، هموگلوبین اولیه، حجم خون داخل شکم و وضعیت لوله های رحمی حین عمل بود. برای تمام بیماران شاخص شوکی محاسبه شد. حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی شاخص شوک نقطه برش در پیشگویی پارگی لوله و خونریزی شکمی مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات به وسیله آزمون های، کای دو، تی استیودنت، تی تست و مان ویتنی، همبستگی پیرسون و رگرسیون پواسون با استفاده از نرم افزار آماری Stat 8, SPSS 15 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: از 99 بیمار مبتلا به حاملگی خارج رحمی، 38 بیمار حاملگی خارج رحمی پاره و 61 بیمار حاملگی خارج رحمی غیرپاره داشتند. میانگین شاخص شوکی در گروه با حاملگی خارج رحمی پاره 0.3±0.99 و در حاملگی خارج رحمی غیر پاره 0.2±0.82 بوده که از نظر آماری اختلاف معنی دار بود (P<0.01). نقطه برش شاخص شوک 0.89 تعیین شد. بین میزان خون داخل شکم و شاخص شوک ارتباط مثبت معنی دار وجود داشت (P<0.001).نتیجه گیری: شاخص شوکی می تواند به عنوان معیاری جهت پیشگویی پارگی حاملگی خارج رحمی مورد استفاده قرار گیرد و شاخص شوک بیش از 0.89 یک عامل پیش بینی کننده ارزشمند برای تشخیص پارگی حاملگی خارج رحمی بوده و با خونریزی داخل شکم ارتباط دارد.

مقدمه: بارداری خارج رحمی تخمدانی یکی از اشکال نادر بارداری خارج رحمی است که در حال گسترش است. استفاده از ابزارهای ضد بارداری داخل رحمی و تکنیک­های کمک باروری از مهمترین عوامل خطر بارداری خارج رحمی تخمدانی هستند. علائم بالینی معمولاً یائسگی، درد شکمی و خونریزی واژینال هستند. تشخیص قطعی بارداری خارج رحمی تخمدانی قبل از پارگی یک چالش جدی باقی مانده است و در بیشتر موارد پس از پارگی تشخیص داده می­شود که در این صورت درمان دارویی جایگاهی ندارد و جراحی لازم می­شود. مورد: در اینجا، ما یک زن 35 ساله نخست­زا را که با درد شکمی و از دست دادن ناگهانی هوشیاری به بیمارستان شهید صدوقی، یزد، ایران مراجعه کرده بود، گزارش می­کنیم. ارزیابی اولیه انجام شد و او تحت لاپاروتومی قرار گرفت. نتیجه­ گیری: درمان انتخابی بارداری خارج رحمی تخمدانی عمل جراحی رزکشن ساک حاملگی بصورت کامل همراه با حفظ بافت تخمدان تا جای ممکن است. با این حال، برخی از موارد، مثل کیس مطرح شده، نیاز به افورکتومی به صورت کامل یا پارشیال می­باشد.

مقدمه: حاملگی خارج رحمی (EP) به لانه­ گزینی یک تخمک بارور شده در خارج از حفره رحم اطلاق می­ شود. حاملگی خارج رحمی پاره شده، علت اصلی مرگ و میر مادران در سه ماهه اول بارداری می­ باشد. مطالعه حاضر با هدف مروری نظام مند بر عوامل مرتبط با حاملگی خارج رحمی پاره شده انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر با روش مرور سیستماتیک بر اساس چک لیست PRISMA انجام شد. یک جستجوی گسترده در پایگاه­ های اطلاعاتی داخلی و خارجی شامل PubMed، Magiran، Web of Science، Scopus، SID و موتور جستجوی Google Scholar با استفاده از واژه ­های کلیدی استاندارد شده MESH شامل Extrauterine Pregnancy، Ectopic Pregnancies، Abdominal Pregnancy، Heterotopic Pregnancy، Ovarian Pregnancy، Tubal Pregnancy، Interstitial Pregnancy، Perforation، Rupture، Factors، Related Factors و همچنین معادل فارسی آن­ها شامل حاملگی خارج رحمی، حاملگی خارج رحمی پاره شده، پارگی و عوامل مرتبط و با همه ترکیبات احتمالی کلمات مهم، اصلی و حساس، از ابتدا تا 12 مارس 2023 صورت گرفت. یافته ­ها: در مجموع، 10 مقاله از 624 مطالعه شامل 3475 زن باردار وارد مطالعه شدند. از این تعداد حدود 1351 نفر (38%)، حاملگی خارج رحمی پاره شده با میانگین سنی 62/5±1/30 سال داشتند. عواملی مانند میزان سطح هورمون β-hCG (5 مورد)، هفته ­های سن حاملگی (2 مورد) و سابقه حاملگی خارج رحمی (2 مورد) از عوامل مرتبط با حاملگی خارج رحمی پاره شده بودند. نتیجه ­گیری: مطالعه حاضر نشان داد عواملی مانند مقدار β-hCG، سن، سابقه EP، سن حاملگی، سابقه بیماری­ های عفونی لگن PID و استفاده از داروهای ضد بارداری با حاملگی خارج رحمی پاره شده (REP) مرتبط می­باشند.

بیمار خانم 34 ساله ای است(G4,P3,Abo) که به علت درد شکم و خونریزی واژینال مراجعه کرده بود، سابقه یک ماهه لکه بینی متناوب نیز داشته است. آخرین قاعدگی منظم بیمار حدود 70 روز قبل از مراجعه بوده است. در بدو مراجعه درجه حرارت 9/37، نبض 110 و فشار خون 60/95 داشت. در معاینه شکم حساسیت وجود داشت در معاینه ژنیکولوژیک گردن رحم بنفش رنگ بوده و در آدنکس راست توده ای به ابعاد تقریبی 6-5 سانتی متر لمس می شد که در حرکت دردناک بود در کلدوسنتز انجام شده حدود 10 میلی لیتر خون خارج شد که لخته نمی گردید. در سونوگرافی بیمار توده ای هتروژن با نواحی Solid و کیستیک در مجاورت تخمدان راست گزارش گردید. بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی پاره شده به صورت اورژانس تحت عمل جراحی قرار گرفت و ضمن تخلیه حدود 2 لیتر خون از داخل حفره شکمی، محصول حاملگی خارج رحمی در لوله رحمی سمت راست کشف شد که سبب پاره شدن لوله رحمی و خونریزی فعال شده بود. در بررسی های بیشتر لوله رحمی سمت چپ نیز حاوی توده ای بود که محصول حاملگی خارج رحمی دیگری بود که هنوز پاره نشده بود، برای بیمار سالپنژکتومی دو طرفه انجام شد. نتیجه بررسی آسیب شناسی از هر دو نمونه حاکی از وجود حاملگی خارج رحمی دو طرفه بود.  

زمینه: بستن لوله های رحمی روش موثر و دایمی پیشگیری از حاملگی است و می توان در حین سزارین یا بلافاصله بعد از زایمان انجام داد. یکی از عوارض نادر آن حاملگی خارج رحمی است. حاملگی خارج از رحمی علت اصلی مرگ مادر در سه ماهه اول بارداری است.معرفی بیمار: خانم 33 ساله به علت درد لگن، لکه بینی، تاخیر قاعدگی مراجعه کرد. در معاینه شکم حاد جراحی تشخیص داده شد. در سونوگرافی، ساک حاملگی در کاویته رحم مشهود نبود و در ادنکس راست همراه قطب جنینی (Fetal pole) دیده می شد. b-HCG=2840 mIU/ml بود و بیمار مورد لاپاراتومی قرار گرفت. حاملگی خارج رحم تشخیص داده شد. بیمار علی رغم دو نوبت بستن لوله های رحمی باردار شده بود. یک بار حاملگی داخل رحمی سه سال پس از بستن لوله های رحمی به روش پامروی و نوبت دوم حاملگی خارج رحمی 9 ماه بعد از توبکتومی به روش پارکلند (Parkland) اتفاق افتاد.نتیجه گیری: باید حاملگی خارج رحم پس از بستن لوله های رحمی به عنوان تشخیص افتراقی شکم حاد جراحی در نظر گرفته شود. هر خانمی در سن باروری با خون ریزی واژینال، درد لگن و تاخیر پریود باید از نظر حاملگی بررسی شود. مکانیسم هایی که امکان حاملگی پس از بستن لوله های رحمی را مطرح می کند، تشکیل فیستول یا آناستوموز مجدد است.

مقدمه: تومور تروفوبلاستیک حاملگی (GTT) متعاقب حاملگی خارج رحمی یک رویداد بسیار نادر است. در این مقاله یک مورد مول مهاجم که از یک حاملگی خارج رحمی لوله ای نشات گرفته بود معرفی می شود.گزارش مورد: بیمار خانم 26 ساله با حاملگی دوم و اولین حاملگی خارج رحمی (G2L1EP1) بود که به خاطر افزایش میزان هورمون گنادوتروپین جفتی (BHCG) بعد از عمل حاملگی خارج رحمی (EP) به بیمارستان شهید بهشتی اصفهان ارجاع شد. درمان اولیه EP بیمار با عمل سالپنژکتومی بوده است. پیگیری پاتولوژی سالپنژکتومی مول مهاجم تشخیص داده شد که بیمار تحت دو دوره درمان با متوترکسات قرار گرفت و با توجه به گزارش توده در آدنکس راست در سونوگرافی یک نوبت لاپاراتومی  شد که باز هم تشخیص مول مهاجم بود. بنابراین بیمار تحت رژیم درمانی (etoposide, methotrexate, actinomycin D, cyclophosphamide, vincristine) EMA/CO قرار گرفت و نهایتا باBHCG  معادل 1 مرخص شد.نتیجه گیری: پیگیری عدد BHCG بعد از عمل جراحی EP هم برای تشخیص EP پا برجا و هم برای رد GTT بسیار مهم است هم چنین پیگیری جواب پاتولوژی اعمال جراحی در صورتی که از تشخیص نیز مطمئن هستیم ضرورت دارد.

زمانی که تخمک بارور در محلی خارج از حفره رحم لانه گزینی کند، حاملگی خارج رحم شکل می گیرد. حاملگی خارج رحم دو طرفه یکی از نادرترین انواع حاملگی خارج رحمی است و میزان بروز آن در زنانی که از روش های کمک باروری استفاده می کنند، بیشتر است و تشخیص زودرس آن جهت کاهش میزان مرگ ومیر مادران ضروری است. بیمار یک خانم 33 ساله با شرح حال حاملگی خارج رحمی متعدد که با درد شکم و فقدان قاعدگی بستری شد و حدود 28 روز قبل تحت تلقیح داخل رحمی (Intra Uterine Insemination) قرارگرفته بود. در سونوگرافی انجام شده دو توده مشکوک به حاملگی خارج رحمی دارای عروق محیطی در بررسی سونوگرافی رنگی در ضمایم رحمی دو طرف رویت شد. در عمل جراحی لاپاراسکوپیک برداشتن لوله های رحمی دو طرفه، حاملگی خارج رحمی دو طرفه بدون پارگی مشاهده شد و تشخیص با یافته های بافت شناسی تایید گردید. در زنانی که سابقه حاملگی خارج رحمی و نازایی و استفاده از روش های کمک باروری دارند، حتی در صورت گزارش حاملگی خارج رحمی یک طرفه، در نظر داشتن احتمال حاملگی خارج رحمی دو طرفه، خصوصا در سونوگرافی از طریق مهبل، می تواند در کاهش مرگ ومیر مادران کمک کننده باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: حاملگی خارج از رحم و پیچ خوردگی تخمدان هر دو از اورژانس های ژنیکولوژی می باشند. اساس تشخیص بیماری تورشن تخمدان، علائم بالینی بوده و سونوگرافی فقط در 50 الی 75 درصد موارد کمک کننده است. موارد تورشن تخمدان در طی بارداری و به علت کیست های لوتئال بارداری، 30-25 درصد می باشد. وجود این کیست ها در طی بارداری خارج رحمی می تواند سبب تورشن گردد و وجود همزمان حاملگی خارج رحمی و تورشن، تشخیص را با مشکل روبه رو می کند. معرفی مورد: مورد گزارش شده، خانم 32 ساله است که به علت درد حاد شکمی به بیمارستان صارم تهران مراجعه نمود و به علت تست بارداری مثبت با شک به حاملگی خارج رحمی بستری شد. بیمار ساعاتی پس از پذیرش، دچار تهوع و استفراغ شدید و تشدید درد متناوب شکمی شده و با تشخیص تورشن تخمدان تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی اورژانس قرار گرفت. در طی بررسی لاپارسکوپی، علاوه بر تورشن تخمدان چپ، حاملگی خارج رحمی در لوله رحمی راست نیز دیده شد که بیمار تحت درمان های لازم قرار گرفت. بحث و نتیجه گیری: در طب، تشخیص بیماری ها بر اساس علائم و نشانه های بالینی بیمار می باشد و روش های پاراکلینیک صرفاً می توانند کمک کننده باشند. همچنین، پزشک معالج و به خصوص جراح باید متوجه وجود پاتولوژی های همزمان در بیمار باشد تا بتواند او را تماماً تحت درمان قرار دهد. وقوع همزمان حاملگی خارج از رحم و پیچ خوردگی تخمدان نادر است، اما احتمال وقوع وجود دارد. بنابراین، تشخیص زودرس برای حفظ باروری آینده و تخمدان اهمیت دارد که با اقدام مناسب درمانی می توان از عوارض ناخواسته در این بیماران پیشگیری کرد.